Vijf jaar geleden zijn we gestart met het opnieuw definiëren van de scleralens. De doelstelling is om de zuigwerking die scleralenzen kunnen veroorzaken, te verminderen. Inmiddels zijn we 750 aanpassingen verder en kunnen we een aantal duidelijke conclusies trekken. De belangrijkste is dat we het anatomische model van het ovale hoornvlies nu beter kunnen volgen door 12 instelbare micro-vaults. Bij gewone scleralenzen past de lens goed over het horizontale deel van de cornea, terwijl we verticaal vaak oversizen. De problemen die hierdoor veroorzaakt worden, breng ik in beeld. Verder ga ik dieper in op de ontwerpmogelijkheden en de keuzes die we kunnen en moeten maken. 750 aanpassingen betekent veel data en grafieken, te samen met het nodige beeldmateriaal dat ik met jullie wil delen eindigt de voordracht met een aantal adviezen om mee naar huis te nemen.
Charles Vervaet is bijna 30 jaar werkzaam bij Oculenti. Hij past contactlenzen aan in zowel het LUMC te Leiden als in het Erasmus MC te Rotterdam. Tevens heeft Charles de taak op zich genomen om lensontwerpen te maken zoals Oculenti ze zelf in Zoetermeer produceert. Na de optiekopleiding heeft hij Optometrie (MBO) en de contactlens-opleiding gevolgd en afgerond. In 1982 slaagde hij voor de opleiding Orthoptie. Hij is lid van de NVVO, ANVC en bijzonder lid van het NOG. Hij schrijft columns voor de Hoornvlies Patiënten Vereniging, heeft een aantal publicaties op zijn naam en maakt bijna jaarlijks posters voor het NOG-congres.